Χτίζοντας το Επαναστατικό Κίνημα του 21ου αιώνα

Ο 20ος αιώνας ήταν αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος έως τώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας, διότι η πορεία που λαμβάνει ο κόσμος είναι πρωτοφανής στα χρονικά δεδομένα και αυτό, αντίστοιχα, καθιστά τον νέο αιώνα ως τον πλέον καθοριστικό στο ζήτημα εάν συνεχίσουμε να υπάρχουμε ή όχι. Εάν ο προηγούμενος αιώνας σήμανε το τέλος του πολιτισμού, ο 21ος αιώνας είναι μαθηματικώς δεδομένο ότι θα σημάνει το τέλος του Λευκού ανθρώπου, κι όχι μόνο.
Η Ευρώπη έχει δεχθεί μια ανεπανάληπτη εισβολή από τριτοκοσμικούς που έχουν ήδη αρχίσει να αφομοιώνονται και σταδιακά να μας μολύνουν, πολιτισμικά και φυλετικά. Ο Λευκός άνθρωπος είναι πλέον ένα ον δίχως βούληση, ένα έρμαιο στα χέρια των εβραίων (ποιος θα το φανταζόταν…) και, με όλη την σημασία της λέξεως, ένας αυτόχειρας…
Αποκαλούμαστε Εθνικιστές κυρίως λόγω του ότι αυτή η ιδιότητα μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους υπόλοιπους, ωστόσο αυτή δεν είναι η Ιδεολογία μας, αλλά μέρος της Ιδεολογίας μας, αφού πηγάζει αυθόρμητα από αυτή. Πίστη μας είναι η Φύση και οι Νόμοι της. Κανόνας της Φύσης είναι να γίνεσαι συνεχώς δυνατότερος, να προστατεύεις όσους είναι όμοιοι σου, δηλαδή τα μέλη της φυλής σου, κι αν η ευημερία σας καθώς και η πραγματική σας πρόοδος γίνεται εις βάρος άλλων, λιγότερο ισχυρών, αυτό είναι απολύτως φυσικό και δεν χωράει ηθικό ζήτημα. Αρκεί βέβαια αυτό να γίνεται για ευγενείς λόγους και για λόγους -πρώτα- επιβίωσης, όχι από ματαιοδοξία.
Έτσι έπραξαν κι οι εβραίοι και γι’ αυτό πλέον είναι οι κυρίαρχοι του κόσμου. Το θέμα είναι ότι έγιναν η επικρατούσα φυλή με άρρωστα μέσα, τα μόνα που μπορούσαν να τους αναδείξουν αφού είναι λαός – παράσιτο, κι έτσι αυτή η φυσική ανωμαλία οδηγεί ολόκληρο τον πλανήτη στην καταστροφή. Για να γίνουν αποδεχτοί, εμφύτευσαν στις συνειδήσεις παράλογες αρχές και κατέστρεψαν τον πολιτισμό, το πνεύμα, το περιβάλλον, τα πάντα…

«…Οι εβραίοι είναι ο πιο περίεργος λαός της παγκόσμιας ιστορίας γιατί, στο ερώτημα «να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν» διάλεξαν, μετά από μια ανησυχαστική μελέτη, να υπάρχουν με οποιοδήποτε τίμημα: τούτο το τίμημα ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, ολόκληρου του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου…»
Φρ.Νίτσε

Έτσι λοιπόν εμείς είμαστε Φυλετιστές, Εθνικιστές, Σοσιαλιστές, Παγανιστές, κι αφού η κατάσταση στις μέρες μας έχει όπως έχει, όλα αυτά μαζί μας μετατρέπουν μοιραία σε Επαναστάτες. Είμαστε δε οι μοναδικοί που έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο, διότι οι Αξίες μας είναι κόντρα στο Σύστημα, κι όχι παράλληλα μ’ αυτό, όπως συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις (αριστεροί, αναρχικοί).

Ο καθένας μας, άλλος λίγο κι άλλος πολύ, αγωνίζεται για το Κίνημα, και αυτό σε όλες τις περιπτώσεις γίνεται λόγω συνειδήσεως. Γι’ αυτό υπάρχει και διαφορά στον αυθορμητισμό, στην διάθεση για προσφορά και στην τάση αυτοθυσίας. Σίγουρα όλοι ζήσαμε σε εποχή που δεν μας διδάχθηκαν Αρχές και Αξίες, παρά μόνο το πως να βρίσκεις την εύκολη και «ασφαλή» λύση, το πόση σημασία έχει η γνώμη του γείτονα για σένα, το να είσαι υλιστής, το πώς να σκύβεις το κεφάλι και να «συγχωρείς» αυτόν που σου κάνει κακό, όχι λόγω μεγαλοψυχίας, αλλά επειδή δεν έχεις το θάρρος να αντιδράσεις. Έτσι λοιπόν, όσο κι αν η Γενιά μας – κι αναφέρομαι φυσικά στην νέα γενιά των Συναγωνιστών – γνωρίζει σε βάθος την Ιδεολογία μας και είναι με κάθε ειλικρίνεια διατεθειμένη να την ασπαστεί και να την υπερασπιστεί, όλη αυτή η πλύση εγκεφάλου την έχει αλλοιώσει σε τέτοιο επίπεδο που να μην μπορούμε να αποδώσουμε στον Αγώνα, όχι απλά τα μέγιστα, αλλά πολύ λιγότερα και σε κάποιες περιπτώσεις, να δρούμε εναντίον. Πόσοι είναι αυτοί που με τον καιρό κουράστηκαν και έγιναν αστοί; Πόσοι είναι αυτοί που στην πρώτη – μεγάλη μεν, αδικαιολόγητα όμως για τις Αρχές τους – δυσκολία, πρόδωσαν τους Συναγωνιστές τους κι όλα αυτά που πίστευαν; Πόσοι ανόητα έχουν συνδέσει την Ιδεολογία μας με κάποιο στυλ, κουλτούρα, CD, τραγούδια, ξυρισμένα κεφάλια, συναυλίες, μπύρες, βόμβες, προβλέψιμη επανάσταση, μόνο και μόνο για να αυτοϊκανοποιηθούν και να νιώσουν σπουδαίοι και δεν μπορούν καν να σκεφτούν ότι ο Αγώνας σημαίνει εκτός από Θάρρος (που στους περισσότερους λείπει) και Ευφυΐα, αφού ο εχθρός έχει αναμφισβήτητα τεράστια δύναμη; Ξεχνάνε μήπως, πως στην Τροία οι Έλληνες παρότι είχαν μεγάλο στρατό, περίσσιο θάρρος και ικανότητες στην μάχη, με ήρωες όπως ο Αχιλλέας και ο Αίας, πέρασαν 10 χρόνια και δεν κατάφεραν να την κατακτήσουν, κάτι που, μέσα σε μια νύχτα, κατάφερε ο Οδυσσέας με την ευφυΐα του;

Υπάρχει πεδίο δράσης ανοιχτό για όποιον θέλει να πολεμήσει δίπλα από τους Έλληνες Εθνικιστές, τους μοναδικούς Επαναστάτες αυτού του τόπου. Κι ως νέοι Αγωνιστές οφείλουμε να συνεχίσουμε το έργο των πιο παλιών, να είμαστε καινοτόμοι και να κινούμαστε με τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής, και εκτός όλων των άλλων, να έχουμε πείσμα. Η Ιδεολογία μας, αυτή η υπέρτατη Κοσμοθεωρία, από μόνη της απαιτεί έναν τρόπο ζωής, που ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε, είναι ριζοσπαστικός και πέρα από τα συνηθισμένα.
Εάν ο καθένας μας κάνει αυτόν τον τρόπο ζωής πράξη, τότε, θα έχουμε πετύχει ένα ακόμη σημαντικό πράγμα: θα γίνουμε Αληθινοί Επαναστάτες, πραγματικός τρόμος για το Σύστημα. Τότε θα μιλάει όλος ο κόσμος για εκείνη την Γενιά Αγωνιστών, που δεν διστάζει να κοιτάξει κατάματα το Σύστημα και να το προκαλέσει σε αναμέτρηση, που δεν διστάζει να πάρει στην πλάτη της την μοίρα της Φυλής, να είναι η μοναδική ελπίδα για τους συμπατριώτες τους, όσο κι αν οι τελευταίοι δεν τους καταλαβαίνουν, να είναι αυτοί που αποφάσισαν να σηκώσουν κεφάλι και έθεσαν ως μοναδικό σκοπό της ζωής τους να ζήσουν ελεύθεροι…

«Η θέση μας είναι έξω στον ανοιχτό αέρα, κάτω από την καθαρή νύκτα, όπλο στον ώμο και ψηλά τα αστέρια, ας αφήσουμε τους άλλους στις «γιορτές» τους, εμείς στην καθάρια και σίγουρη νύκτα, παρουσιάζουμε ήδη την Αυγή στην ευθυμία της καρδιάς μας»
Χ.Α. Πρίμο ντε Ριβέρα

(Α) Τρόπος Ζωής
(1) Άθληση: ο νέος Αγωνιστής οφείλει να έχει την καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση. Πρότυπό μας δεν είναι ο body builder στο γυμναστήριο, αλλά το Αρχαίο Ελληνικό πρότυπο του άντρα που απεικονίζεται στα αρχαία αγάλματα. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε υπέρβαροι Αμερικάνοι που το μόνο καλό που έχει το σώμα τους είναι αρκετός χώρος για τατουάζ. Αυτό όπως όλα απαιτεί προσπάθεια αλλά και υπομονή. Αδικαιολόγητη θεωρείται η χρήση ουσιών για γρηγορότερο αποτέλεσμα, ενώ πέρα από την άσκηση (βάρη, τρέξιμο) πολύ καλό είναι να ασχολείται κανείς και με κάποια πολεμική τέχνη, για ευνόητους λόγους.
(2) Υγεία: συνδέεται άμεσα με την άθληση, έχει όμως κι άλλα παρακλάδια. Το κάπνισμα θα ήταν καλό να αποφεύγεται από τους Συναγωνιστές, κι όσοι φυσικά καπνίζουν, καλό θα ήταν να το περιορίσουν. Το κάπνισμα στην πραγματικότητα είναι το ελαφρότερο ναρκωτικό. Είναι μια εξάρτηση, κάτι ανθυγιεινό το οποίο μας μετέφεραν οι «πολιτισμένοι»… Ινδιάνοι και συν τοις άλλοις είναι προϊόν μιας τεράστιας βιομηχανίας, δηλαδή όπλο του καπιταλισμού. Είναι μια αδυναμία, και στην Ιδεολογία μας δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Αδυναμία επίσης, είναι και η οινοποσία. Δυστυχώς στην κουλτούρα μας πολλοί συνδέουν μπύρες και τέτοια, κάτι που όμως δεν ισχύει. Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες, έβαζαν τους είλωτες να μεθάνε και έβαζαν τα Σπαρτιατόπουλα να κοιτάνε σε τι εξευτελιστικό σημείο τους οδηγεί αυτό, ώστε αυτά να το αποφεύγουν. Βεβαίως το να πιεις μια φορά λίγο δεν βλάπτει, αντίθετα, κάνει καλό. Η σωστή διατροφή επίσης είναι θεμιτή.
(3) Επαγγελματική αποκατάσταση: αυτό ακούγεται λίγο… ξενέρωτο, αλλά στην πραγματικότητα συνδέεται με την επιβίωση, όχι με την «κοινωνική καταξίωση», όπως λένε και οι αστοί. Όταν έχεις το δικό σου εισόδημα, την δική σου ανεξαρτησία και φυσικά την ανάλογη άνεση, μπορείς να δίνεις βάση στον Αγώνα, έχοντας από πίσω όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα. Ένας Συναγωνιστής που μπορεί και έχει μεγάλο εισόδημα, μπορεί οικονομικά να ενισχύσει σημαντικά το Κίνημα. Ένας άνθρωπος που έχει δύναμη στον επαγγελματικό του χώρο μπορεί εύκολα να την χρησιμοποιήσει υπέρ του Αγώνα. Όλα αυτά είναι αυτονόητα.
(4) Προσωπικότητα: οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαστε βάρβαρα όντα, που δεν συζητούν ποτέ και συνέχεια δέρνουν. Σε πόσους δεν μας έχει τύχει, ο περίγυρός μας να ξαφνιάζεται μόλις μαθαίνει την Ιδεολογία μας και να ανοίγει συζήτηση για αυτό το θέμα. Η δυνατή, σεβαστή από το σύνολο, προσωπικότητα μπορεί εύκολα να επηρεάσει την άποψη του άλλου. Εξάλλου, η ευγένεια είναι μία από την Αρχές μας, που πρέπει να γίνει Αρετή του καθενός.
(5) Μόρφωση: γνώση των εθνικών θεμάτων και του παγκόσμιου γίγνεσθαι, γνώση της πολιτικής κατάστασης και της ιστορίας και γενικά όσα περισσότερα πράγματα ξέρουμε, τόσο καλύτερα για εμάς. «Η γνώση είναι δύναμη». Οι εφημερίδες μας και γενικότερα τα έντυπα του χώρου μας μεταφέρουν τα πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε, ωστόσο πρέπει να ενημερωνόμαστε κι από άλλα μέσα, άσχετα αν αυτά ανήκουν στο Σύστημα. Πρέπει να έχουμε σφαιρική άποψη για όλα τα πράγματα. Πρέπει επίσης να είμαστε ενημερωμένοι σε τεχνικά θέματα, σε τρόπους επιβίωσης και σε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι κάποτε θα μας φανεί χρήσιμο.
(6) Λιτός τρόπος ζωής: τα περισσότερα πράγματα από τα οποία εξαρτόμαστε είναι περιττά. Είναι όμως σημείο των καιρών ο καταναλωτισμός, η εξάρτηση από τα αγαθά, η συνεχής παροχή περιττών υπηρεσιών που με των καιρό μετατρέπονται σε ανάγκες. Θα ξαναναφερθώ στους Σπαρτιάτες, αλλά και στο παράδειγμα όλων εκείνων των Φιλόσοφων και των Δασκάλων, από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι την Άπω Ανατολή, όπως επίσης και στην νοοτροπία του Στρατού. Όσο λιγότερα περιττά πράγματα, τόσο καλύτερα. Η απλότητα είναι Αρετή.
(Β) Τρόπος Δράσης
(1) Πρωτοβουλία: το Α και το Ω του Αγώνα, αρκεί να κινείται σε λογικά πλαίσια. Είναι λάθος να περιμένεις τα πάντα από τους άλλους, τα «Κεντρικά» απλά αποτελούνται από ανθρώπους που ναι μεν έχουν παραπάνω εμπειρία και θέληση (και ικανότητες), αλλά όπως είπαμε, ανθρώπους. Η Ιεραρχία υπάρχει για την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία, στο χρέος όμως είμαστε όλοι ίσοι. Δεν πρέπει, για παράδειγμα, εμείς που είμαστε στην επαρχία, να περιμένουμε συνέχεια από την Αθήνα να μας σταλούν αφίσες και υλικό, αυτά μπορούμε να πάρουμε πρωτοβουλία και να τα τυπώσουμε μόνοι μας (όπως κάνουν και οι αναρχικοί). Έτσι λύνουμε τα χέρια από την Κεντρική Διοίκηση, ενώ γινόμαστε και πιο έμπειροι σε μια δραστηριότητα. Προσδιορίζουμε τα όρια της περιοχής μας, κάνουμε από μόνοι μας δράση, παρατηρούμε σημεία που γράφονται συνθήματα αναρχοαριστερών και φροντίζουμε να τα σβήσουμε, μαθαίνουμε τους εχθρούς μας. Κρατάμε συνεχή επαφή με τους γύρω Συναγωνιστές, οι Πυρήνες γειτονικών περιοχών ή Νομών συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται. Οποιαδήποτε ιδέα μας την αναφέρουμε σε κάποιο Στέλεχος για να την αξιολογήσει. Συμμετέχουμε σε συζητήσεις όπου εκθέτουμε τις απόψεις μας.
(2) Διάδοση των εντύπων του Κινήματος: είναι αυτονόητο ότι όλοι οι Συναγωνιστές πρέπει να αγοράζουμε όλα τα έντυπα του Κινήματος, εφημερίδες και περιοδικά. Αγοράζουμε και 2η εφημερίδα και την «ξεχνάμε» κάπου, σε μια καφετέρια, σε ένα παγκάκι, σε ένα λεωφορείο, ή το κάνουμε αυτό με παλιό φύλλο. Κάνουμε το ίδιο με άτομο του περιβάλλοντός μας, στο οποίο την δίνουμε να την διαβάσει. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν, ζητούν την άδεια να αρθρογραφήσουν, αφού παρουσιάσουν κάποιο στους υπεύθυνους. Τα ντυπα μας είναι η Φωνή μας.
(3) Συνεχής παρουσία στις δραστηριότητες και τις εκδηλώσεις: η πολυάριθμη παρουσία Συναγωνιστών εξασφαλίζει ασφάλεια και επιτυχία, καλή εικόνα προς τα έξω, ενώ δημιουργεί και στους νεώτερους Συναγωνιστές την επιθυμία να συμμετάσχουν και σε άλλες δραστηριότητες. Η ομαδική δράση εξάλλου, είναι το αποκορύφωμα του Αγώνος μας. Μόνο για σοβαρό λόγο μπορούμε να απουσιάζουμε. Η λέξη «βαριέμαι» πρέπει να ξεχαστεί από όλους. Πάντοτε παράγουμε έργο, κι ας μην το καταλαβαίνουμε.
(4) Μαθαίνουμε να συζητάμε: γνωρίζουμε εξαρχής σε γενικές γραμμές τα επιχειρήματά μας, προσπαθούμε μέσω του διαλόγου μας να δείξουμε ότι οι Ιδέες μας είναι ισχυρές και αληθινές. Ξέρουμε να υπερασπιζόμαστε με τα λόγια το Κίνημα μας. Συζητάμε με κάποιον πιο έμπειρο αυτό το θέμα, μας κατευθύνει και μας δίνει συμβουλές.
(5) Φροντίζουμε να είμαστε αποτελεσματικοί: δεν αναλώνουμε τον χρόνο και τις δυνάμεις μας σε περιττές δραστηριότητες, δεν ρισκάρουμε για κάτι που δεν αξίζει. Αξιολογούμε μια κατάσταση και αποφασίζουμε πώς να ενεργήσουμε. Συμπεριφερόμαστε περισσότερο πρακτικά, παρά συναισθηματικά.
(6) Ενισχύουμε οικονομικά το Κίνημα: είναι θέμα του καθενός ξεχωριστά το πόσο θα βοηθήσει οικονομικά, εάν όμως σκεφτεί κανείς πόσα περιττά έξοδα κάνουμε κάθε μέρα στην προσωπική μας ζωή και το πόσο πολύ θα βοηθούσε το Κίνημα εάν όλοι κινητοποιούμασταν λίγο περισσότερο σε αυτό το θέμα, τότε μάλλον κρίνεται αναγκαίο. Οι ρυθμοί που μπορούμε να κινηθούμε εάν σε κάποια πράγματα δώσουμε ανάλογη σημασία, είναι τέτοιοι, που σύντομα μπορούμε να δούμε απίστευτα αποτελέσματα.

Όλα αυτά φαντάζουν καταπιεστικά, όμως ας πάρουμε το παράδειγμα του αληθινού αθλητή (εξάλλου και ο αθλητισμός είναι τάση ανύψωσης του ατόμου και συνεπώς μέρος της Ιδεολογίας μας). Ο αθλητής, σε όποιο επίπεδο κι αν βρίσκεται, οραματίζεται πάντοτε την κορυφή. Ζει με στερήσεις, εργάζεται εντατικά, δεν έχει σχεδόν καθόλου προσωπική ζωή και φυσικά όλα αυτά για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Εργάζεται χρόνια για μία και μοναδική στιγμή, που μπορεί βέβαια να μην έρθει ποτέ.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ένας θα δώσει το παράδειγμα και με τον καιρό είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν και άλλοι. Ας κάνουμε την Ιδεολογία μας Πραγματικότητα! Αύριο για όλους θα ξημερώσει, για κάποιους όμως ας είναι μια Νέα Αυγή! Aς δημιουργήσουμε τους Ήρωες που τόσο έχει ανάγκη η Φυλή μας! Για το Νέο Αληθινό Επαναστατικό Κίνημα του 21ου Αιώνα!


Θα έρθουμε μια νύχτα
όπου και αυτά τα αστέρια
θα έχουν σβήσει
και δεν θα ξέρετε
αν ζωντανοί ή πεθαμένοι είστε


Μα Εμείς θα Έρθουμε
Φέρνοντας Χιλιάδες Άστρα,
ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ
Και έναν Ήλιο Ματωμένο,
ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!