Επαναστατική δράση - όχι εκτόνωση

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι όταν ενταχθούν σε ένα σύστημα προσαρμόζονται άμεσα με τους κανόνες του, κινούνται μέσα στα όρια που αυτό τους έχει ορίσει και κάθε σπιθαμή της ύπαρξης τους καθορίζεται από τα φαινόμενα που αυτό εμφανίζει.
Αυτό το οποίο θα θεωρήσουν διασκέδαση, ψυχαγωγία, γνώση, σκοπό, αξία, ομορφιά, ασχήμια, καλό, κακό κ.ο.κ. τους έχει απλά μεταφερθεί δίχως κανένα ενδοιασμό από τη πλευρά τους. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που ενταγμένοι σε ένα σύστημα αρνούνται για τους δικούς του λόγους ο καθένας να «συμμορφωθούν». Σε αυτούς ανήκουμε και εμείς. Αυτή η κοινωνία, αυτό το κράτος, αυτή η καθημερινότητα αποτελεί για εμάς ένα σύστημα στο οποίο θελημένα ενταχθήκαμε και θελημένα αγωνιούμε και προσπαθούμε να επιβάλλουμε τους δικούς μας νόμους σε αυτό. Αυτά τα οποία μας γοήτευσαν και δώσανε πνοή στις καρδιές μας είναι πλέον αποκλεισμένα. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας άλλος δρόμος πέρα από την εναντίωση και τη σύγκρουση. Η δράση μας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του κάστρου όπου φωλιάζει η ελευθερία μας. Το μίσος, η αγανάκτηση, η οργή είναι αυτά που μας κάνουν να στεκόμαστε απέναντι σε όλους τους άλλους. Μόνοι μας με ελάχιστους συμμάχους και αμέτρητους, ίσως και απροσδιόριστους πολλές φορές εχθρούς. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να προσδιορίσουμε τους στόχους κάθε κίνησης μας. Κάθε κίνηση, κάθε σύγκρουση, κάθε αντίδραση πρέπει να αποτελεί μίας μορφής επαναστατικότητα και να μην χαραμίζεται στα περιθώρια εκτόνωσης που το εκάστοτε σύστημα μας παρέχει. Η κοινωνική δομή πλέον είναι τέτοια που καθείς μπορεί να επιλέξει ένα «ακίνδυνο» μέρος να κατοικήσει, ένα «ακίνδυνο» μέρος να διασκεδάσει ή ένα «ελεύθερο» όριο να εκτονώσει είτε τη νοσηρότητα του είτε κάποιας μορφής οργή. Κανείς δεν απειλείται από κανέναν αν έχει τα μέσα να προφυλαχθεί και κανείς δεν έχει τίποτα να χάσει όταν έχει εξασφαλίσει πολλά περισσότερα. Καμία τράπεζα δεν χάνει τίποτα όταν καίγεται, κανένας πλουτοκράτης δε χάνει τίποτα όταν του προκαλείς «ζημιές», κανένα κράτος δε χάνει τίποτα όταν καταστρέφεις τη «περιουσία» του. Θα τους πολεμήσεις όταν αρνηθείς να γίνεις θύμα τους, όταν δεν σε ελέγχουν και όταν δεν τους έχεις ανάγκη. Πάλεψε να μην έχεις ανάγκη τα δάνεια τους, τις κάρτες τους, μη δεχτείς την δήθεν ασφάλεια με τις κάμερες τους και ανέτρεψε αυτό που σου χουν μάθει σαν υπέρτατο όνειρο. Να γίνεις δημόσιος υπάλληλος. Φτύσε τα βίσματα, μη συμμετέχεις στις βρωμιές τους και μη δεχτείς να γλύψεις εκεί που φτύνουν. Αν έχεις ανάγκη από κάτι αυτό είναι από νέα όνειρα. Αυτά που σου έκλεψαν. Μη σε νοιάζει αν όλοι οι άλλοι δεν αλλάζουν. Η μη συνενοχή σου είναι πλέον πράξη ριζοσπαστική.
Η οργή σου. Λογικό και αναμενόμενο συναίσθημα. Το μίσος. Φυσικό επακόλουθο. Η βία. Ενστικτώδη αντιμετώπιση αλλά πολλές φορές μη απαραίτητη. Αν καλουπώσεις όλα αυτά τα συναισθήματα θωρακίζοντας στη συνέχεια τη θέληση σου και το πείσμα σου τότε θα καταφέρεις πολλά περισσότερα από το να ξέσπαγες στον εχθρό που έχουν ρίξει απέναντι σου. Κοίταξε πίσω από αυτόν, κοίταξε αυτούς που δεν βρίσκονται στην αντίπερα πλευρά του οδοστρώματος αλλά αυτούς που από «ψηλά» παίζουν με τη ζωή σου. Η εύκολη λύση είναι να εκτονωθείς με αυτό που βλέπεις μπροστά σου με τη πρώτη ματιά. Η δύσκολη είναι επί χρόνια να μοχθείς να κερδίσεις τη παρτίδα της καρδιάς σου από τη σκακιέρα που κάποιοι την έχουν ρίξει.
Αν υπάρχεις σε ένα άσυλο που σου παρέχει το κράτος, αν υπάρχεις σε μια πλατεία που σου παρέχει η κοινωνία, αν υπάρχεις επειδή κάποιοι πιο βρώμικοι από σένα σε αφήνουν για να καλύπτονται και αυτοί τότε δεν υπάρχει καμία επαναστατικότητα πάνω σου. Ζεις σε ένα μικρόκοσμο που σου έχουν αφήσει ελεύθερο. Εσύ πρέπει κάθε τι που θα ονομάζεις ελεύθερο, να το έχεις πρώτα κόψει από τα δικά τους δεσμά. Διότι όντας σε ένα σύστημα, τίποτα γύρω μας δεν είναι ελεύθερο.
Επαναστατική δράση είναι λοιπόν να αποκοπείς από τους νόμους τους. Ηθικούς και κοινωνικούς. Προσδιόρισε εσύ αυτά που θέλεις. Προσδιόρισε εσύ αυτά που στοχεύεις. Και όταν έρθει η ώρα να δράσης μη χαραμιστείς στην εκτόνωση. Μη κινείσαι στα όρια που σου θέτουν και μη θεωρείς μοναδικό και σημαντικότερο εχθρό αυτόν που στήνουν απέναντι σου. Αυτό που θα φοβηθούν από σένα είναι όταν οι ικανότητες και οι δυνατότητες σου έχουν ξεπεράσει τις δικές τους. Όταν πάρεις στα χέρια σου αυτά που νομίζουν ότι ελέγχουν. Κάποια στιγμή το οικοδόμημα τους θα συντριβεί. Όπως ακριβώς έγινε στη δική σου συνείδηση έτσι θα γίνει κάποτε και στη κοινωνία. Αυτό που θα εμφανιστεί μετά όμως οφείλεις να το αντιπροσωπεύεις. Αν πίσω από κάθε λάμψη σε αυτή τη γκρίζα κοινωνία είσαι εσύ τότε επαναστάτησες.